Antyk – ważne pojęcia

skoncentrowanie na człowieku (gr. anthropos ‘człowiek’, łac. centrum ‘środek’), jego potrzebach cielesnych i duchowych

zasady określające organizację państwa

(ok. 427–34 r. p.n.e.); jeden z najsłynniejszych filozofów greckich, uczeń Sokratesa, nauczyciel Arystotelesa; pochodził ze znamienitego ateńskiego rodu; starannie wykształcony, utalentowany także poetycko i malarsko; po śmierci swojego mistrza wiele podróżował, a po powrocie do Aten założył szkołę filozoficzną w gaju poświęconemu herosowi Akademosowi (Akademię); zachowały się prawdopodobnie wszystkie pisma Platona, a poza dwoma mają one formę dialogu (często bohaterem jest Sokrates); Platon uważał, że świat jest zaledwie odbiciem świata idei (jaskinia Platona); prawdziwe poznanie to poznanie rozumowe; wiedza jest wrodzona; człowiek to istota dwoista złożona z materialnego ciała i duszy

(384–322 r. p.n.e.); jeden z najwybitniejszych greckich filozofów; uczeń Platona; nauczyciel Aleksandra Wielkiego; założył własną szkołę filozoficzną w Likejonie; traktował filozofię jako naukę uniwersalną; stworzył pisma dotyczące m.in. logiki, fizyki, biologii (m.in. opracował klasyfikację gatunków), psychologii, poetyki i retoryki; to pierwszy myśliciel, który w swoich badaniach wykorzystywał doświadczenia i dokumenty; odrzucił większość poglądów swojego mistrza; uważał, że człowiek może poznać świat dzięki wnioskom z obserwacji zmysłowych; postępowaniem człowieka powinna kierować zasada złotego środka

ustrój, w którym rządy sprawuje niewielka grupa ludzi, zazwyczaj wywodząca się z arystokracji lub bogatej warstwy