Jacek Kaczmarski Epitafium dla Włodzimierza Wysockiego

powtórzenie zadań o tej samej lub podobnej budowie

[dante aligieri] (1265–1321); urodził się we Florencji; wywodził się ze znanego, choć zubożałego, rodu; studiował na uniwersytetach w Bolonii i Padwie oraz na paryskiej Sorbonie; w młodości przeżył wielką platoniczną miłość do Beatrycze Portinari, która zmarła w 1290 r.; po jej śmierci poeta opisał swoje uczucie w tomie wierszy Życie nowe; angażował się w życie społeczne i polityczne rodzinnego miasta; należał do stronnictwa politycznego, które przegrało walkę o władzę; w 1302 r. przeciwnicy polityczni zarzucili mu korupcję i defraudację miejskich funduszy i skazali go na dożywotnie wygnanie; poeta nie wrócił już nigdy do ukochanego miasta, a w czasie wygnania, oprócz pomniejszych utworów, takich jak traktaty, wiersze i listy, stworzył swoje największe dzieło, Boską komedię

nawiązanie w tekście do innego tekstu, stylu, zjawiska literackiego, ale nie wprost, tylko za pomocą znaków czytelnych dla odbiorcy

środek retoryczny; wyraz, grupa wyrazów, zdanie świadczące o stosunku emocjonalnym mówiącego

podmiot liryczny jest np. postacią historyczną, mitologiczną; jego wypowiedź ma udawać charakter danej postaci

(1957–2004); autor tekstów piosenek, poeta, prozaik, pieśniarz; urodził się w Warszawie; był synem artystów malarzy: Janusza Kaczmarskiego i Anny Trojanowskiej-Kaczmarskiej; po ukończeniu liceum rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim; środowisko artystyczne oraz gruntowna znajomość literatury miały wpływ na zainteresowania poety; równocześnie z edukacją na uczelni Kaczmarski rozpoczął karierę muzyczną – zadebiutował w roku 1976 podczas Warszawskiego Jarmarku Piosenki; w 1979 r. za utwór Obława otrzymał nagrodę na Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie, a dwa lata później – nagrodę dziennikarzy na festiwalu w Opolu za Epitafium dla Włodzimierza Wysockiego; w chwili wprowadzenia w Polsce stanu wojennego przebywał za granicą; wtedy podjął decyzję o pozostaniu na emigracji; w latach 80. stał się bardem opozycji; w 1984 r. zaczął pracować w Monachium dla Radia Wolna Europa; od roku 1990 artysta często koncertował w kraju; w 1995 r. osiedlił się z drugą żoną i córką w Australii; Kaczmarski zmarł w 2004 r., został pochowany na warszawskich Powązkach